Mýrar

Sum hvítir vattdoddar reisir ullinta mjáblaðaða mýrigrasi (Eriophorum angustifoliumi)) seg upp úr einum slevjutum hvammi við Fuglafjørð í Eysturoy. Hetta eyðkenda mýrigrasi er vanlig planta í føroyskum mýrum, har hon veksur saman við m.ø. mýrimosa og ymiskum størsløgum og eisini túvuskúsgrasi, blágresi og beinbrotskattarklógv.
MARINE GASTINEAU/RITZAU SCANPIX, 2015

Umframt vøtn og áir eru eisini fleiri mýrar í føroyskum vátlendi. Samanlagt er víddin 18 km2, sum svarar til 1,3 % av føroyska lendinum. Tað er so ymiskt, hvør upprunin er til mýrarnar. Har ið gomul vøtn so við og við svarðað aftur til mýrimosa, myndast lendismýrar, men tilrenningarmýrur myndast í líðum, har ið vatn ikki setir frá. Í dølum og á láglendi eru eisini mýridýki.

Av tí at plantuleivdir og annað lívrunnið evni upploysast seint í mýrunum, verða tey ofta til mógv, hóast fláirnar til tað eru tunnar. Í øldir er torv skorið og turkað, so tað kundi nýtast at brenna, og tað hevur fram um miðja 20. øld verið virðismikil orkukelda í føroyskum húsarhaldum.

Nú á døgum eru mýrarnar aftur áhugaverdir. Ikki tí at hugsað verður um torvið, men tí at tær eiga í sær evnini at binda kolevni. Hetta ger tær møguliga til týdningarmikla megi í framtíðar veðurlagspolitikki.

Les meira

Les meira um nátturuna og landslagið í Føroyum

  • Leivur Janus Hansen

    (f. 1975) Lívfrøðingur. Kuratorur á Tjóðsavninum.

  • Lis E. Mortensen

    (f. 1960) Cand.scient. í náttúrulandafrøði. Vísindaligt starvsfólk á Jarðfeingi.